De rode draad door deze striproman (eerder verschenen in acht afzonderlijke katernen) is die van een vader die probeert de zelfdoding van zijn zoon te verwerken. Voor tekenaar Linthout (bekend van 'Urbanus') is dit project therapeutisch en een poging om lotgenoot-nabestaanden een handvat te bieden. Waandenkbeelden, onbegrip van de omgeving, concentratieverlies, vlucht in drank, zelfmoordneigingen, relatieproblemen, het professionele hulpcircuit, een aangrijpende en beklemmende emotionele katharsis. Toch is het niet alleen triest; de auteur zegt in een interview: 'Het mocht voor mezelf niet een jammerklacht worden, daarom heb ik er spitsvondigheden en speciallekes in gestoken.' De zwart-witte potloodschetsen zijn typisch Linthout, wat rommelig en cartoonesk. Toch stoort deze ogenschijnlijke discrepantie niet, het resultaat is gebalanceerd. Het boek vormt een ultiem eerbetoon aan zijn zoon. Zeer terecht dat Linthout voor (de eerste delen van) deze graphic novel enkele stripprijzen in ontvangst mocht nemen, onder meer de Stripschappenning voor het beste literaire album van 2007.